[Nettime-bold] Osama - a citizen of Bosnia

["Ivo Skoric" <ivo@reporters.net>]

I am glad to see that Bosnian government offered help. For two 
reasons - first, because Bosnia was a victim of such a horrible war 
and destruction for the past decade. And second - Bosnia was 
helped by mujahedeen partially financed by Osama Bin Laden - 
who was issued Bosnian passport in 1993 by Bosnian embassy in 
Vienna (this just went out in Bosnia after arrest of Tunisian 
mujahedeen Mehrez Audouni, also a Bosnian citizen with nom de 
guerre Abu Talha, in Istambul in connection with the terrorist 
network). Allegedly the passport was issued in one of the names 
Osama uses - Mujahid Sejh. Bosnian citizens are disgusted and 
terrified (as if they don't have enough of Balkan war criminals 
mingling among them). Let's hope the government of Bosnia will 
strip Osama quickly of his citizenship there.
ivo
http://www.tuzla.net/stories.php?story=01/09/12/3152817

Date sent:      	Mon, 17 Sep 2001 08:49:27 +0100
Send reply to:  	Tribunal Watch List <TWATCH-L@LISTSERV.ACSU.BUFFALO.EDU>
From:           	"Knight, Jonathan" <Jonathan@JCWI.ORG.UK>
Subject:        	[TW] Bosnia Ready to Help U.S. Attacks Probe
To:             	TWATCH-L@LISTSERV.ACSU.BUFFALO.EDU

Tribunal Watch archives since 1995
http://listserv.acsu.buffalo.edu/archives/twatch-l.html

Bosnia Ready to Help U.S. Attacks Probe 
SARAJEVO, Sep 14, 2001 -- (Agence France Presse) Bosnia said Thursday it
fully supported U.S. efforts to hunt down those responsible for this week's
terrorist attacks in New York and Washington voicing readiness to help if
called upon.
"We are determined to help as much as we can," the country's Prime Minister
Zlatko Lagumdzija told a press conference.
Lagumdzija's spokesman, Amer Kapetanovic, said that Bosnian police were
ready to act upon any possible request by the U.S. in relation to the
attacks.
The Bosnian authorities declared Friday a day of mourning, and the
observation of three minutes of silence has been called for Friday at noon
(1000 GMT). ((c) 2001 Agence France Presse) 
Bosnia-Herzegovina to Mourn American Victims 
SARAJEVO, Sep 14, 2001 -- (dpa) The government of Bosnia-Herzegovina has
proclaimed Friday as a day of mourning for victims of the dreadful terrorist
attacks carried out Tuesday in the United States.
The government called on all Bosnias citizens as well as local and
international organizations to halt all activities at noon Friday and pay
their respects to all victims of the attacks in New York and Washington,
D.C., with three minutes of silence.
Bosnian religious leaders also called on citizens to pray for the innocent
victims of terrorism.
The leader of the Catholic Church in Bosnia, Cardinal Vinko Puljic, sent his
condolences to Cardinals Edward Egan of New York and Theodor McCarrick of
Washington, D.C.
"God bless America and all other countries and save them from attacks on
innocent people, democracy and the freedom of each person and every state,"
the cardinal said in a letter.
Bosnian Moslem religious leader Reisu-l-Ulema Mustafa Ceric also condemned
the attacks and called for prayers for the victims.
(C)2001. dpa Deutsche Presse-Agentur GmbH. All rights reserved. This
material must not be published, broadcast, rewritten or redistributed in any
form.
Mother Teresa, born Agnes Gonxha Bojaxhiu in 1910 in Skopje of Albanian
parents, died September 5, 1997 in Calcutta. © EPA
</support/epa_copyright.php3> 
http://news.bbc.co.uk/hi/english/world/europe/default.stm
Sunday, 16 September, 2001, 01:26 GMT 02:26 UK 
Macedonia wants residual peace force
By Paul Anderson in Skopje 
Diplomatic sources in Macedonia say its leaders are to ask Nato to keep a
limited force in the country to protect western peace monitors after the
bulk of Alliance troops pull out at the end of the month. 
News of the agreement, corroborated by un-named government sources, comes a
day after the visit to Skopje by Nato Secretary General Lord Robertson. 
In a peace process fraught with problems, the agreement to keep a small
reconfigured Nato force behind in Macedonia, after the bulk of its troops
pull out at the end of the month, is a breakthrough. 
The Macedonian President Boris Trajkovski, is quoted as saying he's willing
to invite a force of 350 troops to deploy discretely to the areas of
conflict in the north and north west. 
Their task will be to protect western peace monitors. 
The Macedonians had been insisting their army and police forces would
guarantee their security, but that was unacceptable to the monitors
themselves and was feared by the Albanians. 
They have now handed in two thirds of the 3,000-plus weapons Nato aimed to
collect and destroy. 
No formal request has been put to Nato yet, but diplomatic sources in Skopje
say a decision could be reached in days rather than weeks. 
Problem solved 
If so, it is one more problem solved, but there are others ahead, not least
the continued presence of Macedonian paramilitaries close to sensitive areas
and the fact that parliament has yet to pass a partial amnesty for rebels
It has also got to take a first reading of a set of constitutional changes
favouring Macedonia's Albanian minority. 
Without it Nato cannot begin the third and final phase of weapons
collection. 
Lord Robertson urged parliament to move quickly and described efforts by
some hard-line Macedonian politicians to call a referendum on the changes
they are being asked to approve as a "spoiler", designed to derail the
process. 
http://www.thetimes.co.uk/section/0,,649,00.html
MONDAY SEPTEMBER 17 2001 Nato troops to stay after deadline in Macedonia
BY JOHN PHILLIPS AND DRAGAN PETROVIC IN BELGRADE BRITISH-led Nato troops
will stay in the Former Yugoslav Republic of Macedonia beyond next week's
deadline for the completion of the collection of arms from ethnic Albanian
rebels by the peacekeepers, diplomatic sources said yesterday. 
At least 350 troops from the multinational Nato force of 3,500 will stay in
the Balkan country after September 26. 
They will remain as part of a compromise brokered last week, according to
sources in Skopje, the Macedonian capital, quoted by Tanjug, the Yugoslav
news agency. 
The agreement was reached during the visit last week by Lord Robertson of
Port Ellen, the Nato Secretary-General. His visit came during talks between
the Macedonian authorities and representatives of the insurgents of the
National Liberation Army (NLA) the sources said. 
The deal, envisaging a continuing Nato commitment, was reported as the
authorities, in another sign that the conflict may be abating, arranged for
Macedonian Slav refugees to return to mainly ethnic Albanian villages near
the northern city of Tetovo for the first time, starting on Wednesday. 
Albanian refugees who fled to the Yugoslav province of Kosovo have been
returning to Macedonia since Nato's Operation Essential Harvest began last
month. The operation had the limited objective of presiding over the
disarmament of the rebels as part of efforts to prevent the country from
sliding into civil war. 
The NLA agreed to surrender its weapons as part of a peace plan that was
introduced by President Trajkovski of Macedonia. Under the plan, Macedonian
Slavs promised to introduce constitutional changes to give greater rights to
the ethnic Albanian minority in the country, which accounts for up to 35 per
cent of the population. 
On Wednesday the Macedonian parliament is due to debate constitutional
changes agreed under the peace plan, including partial recognition of
Albanian as a joint official language with Macedonian and greater
representation of Albanians within the police force. Parliamentary approval
is a necessary condition for the Albanians to go ahead with the final
handover of what supposedly is the last third of the NLA's arsenal of
weapons. 
If the parliament takes several days to approve the changes, that may
provide a pretext for Nato troops to remain in Macedonia beyond the
September 26 deadline for the end of its mission, diplomatic sources said. 
The Macedonian President was quoted as suggesting that a referendum should
be held to ratify the constitutional reforms once they are approved by
parliament. 
Investigators have dug up at least 48 bodies, presumed to be murdered Kosovo
Albanians, from a mass grave in western Serbia, a district court said. One
of the victims was female, 38 were male and the gender of the other nine was
not known. Investigators say that the victims were adult civilians who were
shot and buried about two years ago. Some 2,500 ethnic Albanians and 1,300
Serbs are still listed as missing, two years after the end of the conflict.

http://www.trebinje.com/article.php?sid=539
Srdja Trifkovic: Uslovi opstanka Srpskog identiteta u dijaspori
Datum dodavanja: 16. 05. 2001. 
Rubrika: Intervju <topicindex.php?itopic=10> 
Dr Srdja Trifkovic je urednik magazina Rokford Instituta "Hronike"
(Chronicles) i direktor Centra za medunarodne odnose. Jedan je od osnivaca i
izvrsni direktor fondacije "Lord Bajron" za balkanske studije. U SAD
Trifkovic uziva ugled nezavisnog i hrabrog kriticara politike i drustva.
Srdja Trifkovic nedavno je boravio medju Srbima u Svedskoj, gde je ucestovao
u razgovorima za okruglim stolom koje je organizovalo Srpsko drustvo iz
Sedertelja na temu: Srbi sada i ovde (u rasejanju), putevi i stranputice".
Trebinje.Com je dobio ekskluzivno pravo da objavi Trifkovicevu besedu
saopstenu u Svedskoj...  Vec duze od jedne decenije pripadnici srpske
dijaspore sirom sveta bezuspesno pokusavaju da pariraju antisrpskom trendu
koji je uhvatio korena u politickoj, medijskoj i akademskoj eliti zapadnog
sveta. Stvarne razmere neuspeha postale su jasne jos u vreme sloma RSK i
napada na RS u leto 1995, a pogotovu tokom bombardovanja same Srbije u
prolece 1999.   Postoje tri bitna uzroka tog neuspeha. Prvi je nepostojanje
strategije ocuvanja imidza i identiteta Srba, utemeljene na jasno
definisanim ciljevima; kao i usaglasene metodologije ostvarenja tih ciljeva.
Drugi uzrok nasih promasaja jeste u kratkovidoj usmerenosti vecine Srba na
reaktivnu kritiku tekuce politike zapadnih sila i njene medijske obrade, bez
strateskog promisljanja alternativnih stavova i stalnog predlaganja novih
konkretnih poteza kao zamene za nezeljenu politiku. I konacno, u pokusajima
nastupa pred stranim medijima i politickim krugovima bio je prisutan potpuni
amaterizam vodjstva izvesnih organizacija zvucnog imena, koje su zelele da
se izdaju za ovlascene predstavnike ujedinjenog Srpstva u rasejanju, premda
im je nedostajao stvarni legitimitet unutar srpske zajednice. Time je bio
doveden u pitanje kredibilitet srpskog nastupa pred donosiocima odluka i
tvorcima javnog mnenja zapadnog sveta.   Usled svega toga bilo je lako da se
odluke pogubne po Srbe otvoreno zagovaraju u medijima zapadnog sveta,
usvajaju u zakonodavnim telima, primenjuju od strane vlada raznih zemalja i
verifikuju od strane akademskog i strucno-analitickog establismenta. Doduse
doslo je do osetne promene tona posle 5 oktobra, ali ona moze da se pokaze
prolaznom.   Radi direktnog uticanja na stranu javnost, a posebno na medije,
zakonodavna i izvrsna drzavna tela i akademske institucije, neophodno je
razviti mrezu delatnosti Srpske dijaspore koje ce teziti ostvarenju dva
glavna cilja: (1) da se izmeni opsta slika o Srbima formirana tokom protekle
decenije i (2) da se podstice jasno definisanje i ocuvanje srpskog
identiteta unutar same zajednice.   Ovaj zadatak ne dopusta odlaganje, jer
stara antisrpska paradigma moze da se ubrzo ponovo uspostavi. U SAD, na
primer, razne lobisticke organizacije u Vasingtonu povezane sa nekim
drzavama-naslednicama SFRJ, politickim ili etnickim grupama za pritisak
(Balkan Action Council, International Crisis Group itd) vec uzvracaju
udarac. Trenutno im se sa srpske strane organizovano ne suprodstavlja niko.
Potrebno je angazovati sredstva, volju i znanje za razvoj efikasne
kontra-strategije. Imamo istinu i pravdu, a potrebni su nam znanje, smelost
i novac. Namerno izbegavam termin "lobi" i "lobiranje" jer postoji opasnost
brkanja pojmova. Lobiranje je usko definisana strucna delatnost. Nas je
zadatak da ciljnu grupu - pripadnike politicke, medijske i akademske elite
zapadnog sveta, zemalja-domacina Srpske dijaspore - i informisemo i
obrazujemo a ne samo da lobiramo u smislu zagovaranja konkretnih
zakonodavnih projekata.   Svaki buduci plan delovanja Srpske dijaspore treba
da obuhvata rad kroz obrazovno informativne fondacije neprofitnog tipa i
razvijanje veza sa inostranim akademskim i naucnim institucijama. Cilj je da
se radi na izgradnji povoljnog imidza Srba putem direktnog komuniciranja sa
pripadnicima politickih, medijskih i akademskih krugova zemlje-domacina.
Ovaj zadatak iziskuje uspostavljanje i razvoj licnih kontakata, uz
angazovanje pre svega mladjih, obrazovanijih i dvojezicnih pripadnika srpske
zajednice. Objavljivanje profesionalno uredjivanog, graficki besprekornog
mesecnog casopisa na jeziku zemlje-domacina, koji ce donositi kvalitetne
informacije i relevantne analize, predstavlja jedno od sredstava nastupa.
Drugi je odrzavanje prvorazrednih Internet sajtova koji ce da budu
svakodnevno dopunjavani sa ciljem da prerastu u pouzdani, blagovremeni i
citirani izvor. Treci je uspostavljanje elektronske arhive, baze podataka i
biblioteke posvecene Srbima, sa glavnim ciljem da se revidira negativni stav
javnosti u odnosu na ratove 1991-99. Ne treba zaboraviti ni organizovanje
skupova o Balkanu, bivsoj Jugoslaviji i evropskom jugoistoku i ucesce na
skupovima u organizaciji drugih institucija, zatim medijske nastupe i
predavanja gostiju na univerzitetima, javnim forumima i medijskim tribinama.
Organizovanje informativnih putovanja uticajnih stranaca u srpske zemlje
predstavlja jos jednu takvu aktivnost. Stalni plasman namenski pripremljenih
tekstova i intervjua u stampi zemalja-domacina, strucnoj i akademskoj
periodici, elektronskim medijima i Internetu bio bi dodatni vazan zadatak. I
napokon ne treba zaboraviti pokretanje naucno-istrazivackih i izdavackih
projekata koji doprinose afirmaciji srpske zajednice, negovanju njene
tradicije, duhovnog nasledja i kulturoloske posebnosti, kao i isticanju
doprinosa zemlji-domacinu.   Trezveno definisani interes vecine zapadnih
zemalja na Balkanu iziskuje politiku koja bi podsticala dugorocnu regionalnu
stabilnost unutar medjusobno priznatih granica, bez dobitnika i gubitnika,
ubrzan ekonomski razvoj i otvaranje mogucnosti za ucesce njihovih
investitora u rekontrukciji regije. Prihvatanje navedenih principa iziskuje
odbacivanje promasene politike iz prosle decenije, politike koja nije
tretirala srpski narod kao integralni deo evropske ekonomske i politicke
strukture vec kao antagonisticki entitet, kao trajnu crnu rupu u srcu
Balkana. Ovo se, nazalost, jos ne desava. Milosevic napokon pade, a mnogi
Srbi ponadase sa da ce po kratkom postupku biti pripusteni makar u predvorje
elitnog kluba zvanog Zapad. Pre nego sto razmotrimo da li su im takva
ocekivanja opravdana ili ne, treba da rascistimo izvesnu pojmovnu zbrku koja
postoji kod nas oko samog koncepta zapadnog sveta i politike koju vode
njegovi kljucni cinioci.   Posle idiotske, paranoidne, neubedljive retorike
propalog rezima o zapadnim imperijalistima i gnusnim im domacim slugama, ne
treba da nekriticki uskocimo u njenu retoricku suprotnost koja velica tzv.
medjunarodnu zajednicu koja svima, eto, obezbedjuje ljudska prava, slobodno
trziste i demokratiju. Treba imati na umu da ponasanje donosilaca odluka
savremenog Zapada na spoljnom planu predstavlja odraz teznji vladajucih
zapadnoevropskih i severnoamerickih elita kod kuce. Pobornici gusenja
tradicionalne kulture i sistema vrednosti u sopstvenim zemljama neminovno ce
teziti unistenju autenticnih nacionalnih identiteta, u ime istih ideoloskih
normi, i u ostalom svetu. Razumevanje tih ideoloskih postavki od kljucne je
vaznosti za razumevanje zapadne politike i odnosa prema Srbima u protekloj
deceniji. Drugim recima, bez prave dijagnoze pretnje srpskom identitetu nema
ni prave terapije. Da bismo definisali preduslove ocuvanja tog identiteta
pokusacu da istrazim korene i da definisem osnovne karakteristike dominantne
ideologije savremenog Zapada i da ih dovedem u kontekst politike zapadnih
sila na evropskom jugoistoku.   Globalizam kao pogled na svet Jedan od
uzroka nerazumevanja ideoloske strukture zapadne spoljne politike u nasim
prostorima jeste sklonost vecine Srba da vojno-politicke i diplomatske
poteze velikih sila tumace kroz prizmu tradicionalnih nacionalnih interesa.
Termini Amerikanci, Englezi, Nemci, Francuzi.. .. jos uvek se medju Srbima
koriste kao sinonimi za vlade tih zemalja. Takav tradicionalni pristup
zasnovan je na pretpostavci da donosioci spoljnopolitickih odluka postupaju
u skladu sa racionalnim proracunima, zasnovanim na ocuvanjnju nacionalnih
interesa njihovih zemalja. Ovo ispusta iz vida cinjenicu da je na savremenom
Zapadu, a pre svega u SAD, post-nacionalni integralizam - "globalizam" -
postao dominirajuca ideologija vladajucih elita koje kontrolisu ne samo
poluge drzavnog aparata vec i kljucne medijske, poslovno finansijske i
akademske institucije.   Neke zapadnoevropske zemlje, istini za volju, jos
uvek teze da svoju spoljnu politiku temelje na tradicionalnim, istorijski
uslovljenim geopolitickim proracunima. Ovo je donekle doslo do izrazaja u
razlicitim akcentima i postupcima SAD sa jedne strane i zemalja Evropske
Unije sa druge tokom krize u Srbiji septembra i oktobra 2000. godine, pri
cemu se americka strana svesrdno nadala Milosevicevom opstanku dok su
Evropljani vecinom iskreno zeleli njegov pad. Na slican nacin, politika gg.
Kola i Gensera u periodu raspada SFRJ 1991. imala je nacionalni predznak.
Bila je savrseno objasnjiva u tradicionalnim okvirima teznje za prisustvom i
dominacijom u prostorima srednje Evrope (Mitteleuropa) i podunavskog
Jugoistoka. Tradicionalni okviri analize, zasnovani na pretpostavci o
kontinuitetu nacionalnih geopolitickih interesa, jos uvek mogu da nam
pomognu kada je rec o Francuskoj, Nemackoj, Italiji, ili Grckoj. Oni,
medjutim, uopste ne zadovoljavaju u slucaju najmocnije sile savremenog
sveta.   Da bismo razumeli motivacionu strukturu i pogled na svet donosilaca
odluka u Vasingtonu, nije na odmet da razmotrimo njihove sopstvene izjave.
Unutar spoljnopolitickog aparata SAD tokom osmogodisnjeg mandata Bila
Klintona jedna od najuticajnijih licnosti je zamenik drzavnog sekretara za
inostrane poslove Stroub Tolbot. On je bio desna ruka Medlin Olbrajt, covek
koji je godinama pruzao idejnu podlogu americkoj diplomatiji. On je jos 1992
izjavio: Optimista sam, verujem da ce jedinstvo odneti prevagu: u iducem
veku nacije kakve su danas bice prevazidjene. Sve drzave sveta priznace
jednu, globalnu vlast. Termin gradjanin sveta, iskovan u XX. veku, dobice
svoje puno znacenje u dvadeset prvom.. .. Sve nacije su u osnovi puki
drustveni aranzmani, plod prilagodjavanja promenljivim okolnostima. Ma
koliko na momente delovale trajno, cak i sveto, one su zapravo vestacke i
privremene.   Na kraju svog mandata na kljucnom polozaju u spoljnopolitickom
aparatu americke vlade Tolbot je svoje stavove samo dodatno ucvrstio. U
intervjuu Njujork Tajmsu (1999) on je izjavio da SAD nece vise postojati "u
sadasnjem obliku" u 21. veku, jer sam koncept nacije, u Americi i drugde u
svetu, bice prevazidjen.   Ovakav pogled na svet nije ogranicen na
levo-liberalnu struju u Americi koja podrzava Demokratsku stranku. On je
tokom protekle decenije preovladao i u redovima tzv. neo-konzervativne
desnice koja sada dominira republikanskom strankom. Oni su definisali
doktrinu tzv. Benevolentne globalne hegemonije. Dominacija nad citavom
planetom otvoreno je imenovana kao podloga za americku spoljnu politiku u
sledecem veku. Oni pritom izricito odbacuju ma kakav koncept nacionalnog
interesa kao osnovu na kome bi trebalo da pociva novi imperijalni projekat.
Naprotiv! Vrednosna osnova kojom ovi neimperijalisti pravdaju svoj san o
globalnoj dominaciji izricito je ideoloska: ciljevi su "liberalni
medjunarodni poredak, sirenje demokratije i stvaranje svetskog ekonomskog
sistema kapitalizma slobodnog trzista bez trgovinskih barijera". Izmedju
utopijskih globalista na levici i globalnih hegemonista na desnici prave
razlike nema.   Taj pogled na svet ukorenjen je u kolapsu evropskog poretka
1914 godine. Posle dva svetska rata zapadna civilizacija usla je u drugu
polovinu ovog veka kao sopstvena bleda senka. Njen zahuktali tehnoloski
razvoj i propratni rast materijalnog standarda proteklih decenija samo
prikrivaju njenu kulturnu, moralnu, demografsku i duhovnu krizu. Ta kriza,
odavno vidljiva u etickom i estetskom relativizmu vladajucih elita,
najociglednija je u demografskom opadanju evropskih nacija (i njihovih
severnoamerickih potomaka), u njihovoj nesposobnosti osnovne bioloske
samoobnove. Ovo je uvek kroz istoriju bio siguran simptom silazne putanje
civilizacija na umoru.   Zapad kao civilizacija i Zapad kao ideologija
Razmere krize i nesvesno je nagovestio Samjuel Hantington u svom sada vec
cuvenom clanku "Sukob civilizacija" iz 1993. On je kao osnovne koncepte
zapadne civilizacije naveo individualizam, liberalizam, ljudska prava,
jednakost, slobodu, zakonitost, demokratiju, slobodno trziste i razdvajanje
crkve od drzave. Hantingtonovi kriterijumi, svojom beskorenom
univerzalnoscu, potpuno su u skladu sa nadnacionalnom ideologijom
globalizma. Kod njega nema ni reci o hriscanstvu, koje je vekovima
predstavljalo plodnu i nezaobilaznu osnovu razvoja evropske misli, etike i
estetike. Nema ni pomena zajednickih etnickih i jezickih korena indoevropske
porodice naroda kao tvoraca i nosilaca evropske civilizacije; nigde nema
istorijskih, spontano nastajucih naroda kao prosirene porodice koja je
povezana kolektivnim secanjima, verovanjima i simbolima. U okviru ove
paradigme Zapad vise nije civilizacija koju karakterisu odredjeni
idejno-vrednosni koncepti; Zapad i sam postaje jedna ideologija.   U nasem
veku uz termin ideologija cesto je isao pridev totalitarna. Ideologija
liberalne demokratije savremenog Zapada ne predstavlja izuzetak. Kako je do
toga doslo? Na rusevinama stare Evrope, posle samounistavajuce tragedije
1914. godine, ponikle dve veoma slicne, bezocno materijalisticke,
antitradicionalne ideologije: boljsevizam i nacizam. Njihov slom ostavio je
na popristu kao pobednika treceg brata-blizanca crveno-crnog tandema,
lukavijeg i manje krvlju poprskanog od komunizma i fasizma, sposobnijeg i
uspesnijeg od njih. On je zavladao Zapadom ne revolucijom vec tihom
evolucijom. Celicnu pesnicu uvio je u plisanu rukavicu a Agitprop zamenio
"masovnim medijima". Taj treci izdanak Zapada na izmaku moralne snage danas
vlada iz Vasingtona. To je tzv. Liberalna demokratija. Kod nas ga neki
pogresno zovu "gradjanskom opcijom" (Cime se diskredituje jedna casna i
jasna rec, GRADJANIN). Spoljnim likom novi sistem liberalne demokratije
podseca na stare, autenticno gradjanske uzore, ali je slicnost ogranicena na
puku formu, kao sto vampir lici na zivog coveka. Ta spoljasnja forma je
ispunjena bitno novom sadrzinom. O cemu se radi?   Kod nas su decenijama
termini samoupravni socijalizam, narodno-oslobodilacka borba, JNA,
bratstvo-jedinstvo ili udruzeni rad imali smisla samo u okviru zatvorenog
sistema jedne ideologije. Na potpuno isti nacin savremeni zapadni termini
kao sto su demokratija, ljudska prava, agresija, progres, genocid, slobodni
izbori, etnicko ciscenje, medjunarodna zajednica, umereni nacionalizam.. ..
nemaju veze sa uobicajenim, neideoloskim znacenjem tih istih reci izvan
zatvorenog ideoloskog sistema vladajuce zapadne elite. Oni su svojom
kosovskom avanturom ocrtali svetske koordinate novog totalitarizma - i
veruju da je test savrseno uspeo. Zato su arogantniji i opasniji nego ikad.
Taj sistem ne tezi kontroli svake izgovorene ili napisane reci, vec ga
interesuje samo masinerija masovne distribucije. Rezultat je da umesto
novinara koji kriticki ispituju zvanicnu liniju (npr. tokom rata u
Vijetnamu) danasnji kontrolori masovnih medija postaju svesrdni saucesnici
centara politicke moci. Njima nije potreban nalog za delovanje jer postupaju
dobrovoljno, shodno svojim ideoloskim opredeljenjima bez kojih ne bi bili ni
imenovani na polozaje od uticaja. I tako je novototalitarna drzava u stanju
da upije ogroman kvantitativni porast informacija i da ih - procesovane
putem "slobodnih" medija - uklopi u pseudo-stvarnost u kojoj reci i koncepti
imaju znacenje drukcije od znacenja u stvarnom svetu. Razdvojeni su Rec i
Svet. Empirija je podredjena krutom nominalizmu, pukoj stvarnosti ne dopusta
se da stane na put razvoju ideoloske vizije, a primaoci poruka, obicni
zitelji zapadnog sveta, ostaju nesvesni cinjenice da su zrtve dubinske
manipulacije.   Zapad-kao-ideologija na pragu novog veka ulazi u fazu zrele
ideoloske sinteze. Demokratija nije vise rec koja oznacava siroko ucesce
slobodnih i svestrano informisanih gradjana u politickom procesu. Ona je
ideoloski koncept koji sadrzi vrednovanje ishoda tog procesa.
Zapad-kao-ideologija plod je gubitka vere, fenomena koji jos od
Prosvetiteljstva stvara u ljudskim dusama sunovratnu prazninu koju valja
ispuniti da bi zivot imao smisla. U potrazi za ravnopravnoscu medju ljudima
savremene zapadne drzave su potkopale autoritet porodice i crkve i izrugale
su se svakom principu moralnosti i zdravog razuma. Kao zamenu za bozanski
zakon i za mudrost ljudskog iskustva izmislili su besmislenu teoriju toboze
prirodnih i univerzalnih ljudskih prava. Za nasilnu primenu ovih izmisljenih
prava oni su prekrsili svaki moralni zakon poznat civilizovanim narodima,
kao sto videsmo tokom 78 dana u prolece 1999.   Sta su Srbi skrivili, sebi
pre svega Srbi su, pretezno sopstvenom krivicom, bili stravicna zrtva tog
eksperimentisanja. U decenijama pre tragedije1914. u Srbiji je mlada, na
stranim skolama uzgajana gradska inteligencija pripremala teren za trijumf
istoga zla, premda uopste nije bila svesna sta cini. Nas pozni 19. i rani
20. vek u znacajnom segmentu nase novopecene elite tekao je u znaku
francuske varijante evropskog modernizma i nihilizma, a da su pritom nosioci
takvog duha samouvereno mislili da nesrecnim gedzama donose progres i da nas
tako uvode u Evropu.   Nije slucajno Kraljevina Srba, Hrvata i Slovenaca
rodjena upravo na razvalinama Evrope na kojima je rodjen i Sovjetski Savez,
u razmaku od godinu dana. I jedna i druga drzavna tvorevina predstavljala je
sustu suprotnost drzave u pravoslavno-hriscanskom smislu, u smislu
hijerarhije vrednosti i legitimnosti autoriteta koji omogucava pravu
slobodu. Sovjetski Savez stvorili su zlocinci krvavih ruku; Jugoslaviju su
stvorili ljudi ciji su postupci utirali put zlocinu.   Rezultat je poznat:
bolesno drzavno tkivo ucinilo je srpsko drustvo podlozno svakakvim
politickim i duhovnim infekcijama, od nadrealista u poeziji do skojevaca na
Pravnom fakultetu. Beogradskom predratnom intelektualnom scenom dominirali
su tadasnji pandani sorosevaca, Gradjanskog saveza i JUL-a. Sramni krah
1941. nije bio samo plod nemacke nadmoci, niti je bio samo posledica
cizmackog idiotizma Simovica i kompanije. On je bio plod moralnog kolapsa
jugoslovenske ideje i idejnog bankrotstva srpske inteligencije.   Nasa je
tragedija da i danas postoji slicno stanje duhova u srpskoj inteligenciji.
Ona je i dan danas fascinirana "Zapadom", ona je i dan danas, u velikom
broju, zarobljenik arogantne vere u "Progres", u sposobnost coveka da
sopstvenim misicama i umom resi dilemu svoje egzistencije, da sopstvenim
osloncem na institucije - na "demokratiju", na "slobodno trziste", na
"ljudska prava" - reci ono sta se ne moze reciti bez transcendencije. Ti
beogradski nazovi-zapadnjaci, koji se sada naveliko i neukusno nude Zapadu
kao buduc gaulajteri, tokom hladnog rata ogromnom vecinom su bili titoisti
(ili njihova deca). Oni odbacuju model srpskog drustva kao jedne organske,
harmonicne celine. Poput zlohudih usrecitelja koji nas 1918. gurnuse u
jugoslovenski eksperiment, ti nasi nadnacionalni pobornici tzv. gradjanske
opcije odbacuju svaku debatu o stvarnoj prirodi projekta koji zagovaraju,
svako pominjanje uzroka nase tragedije u XX veku, ili strategije za njeno
prevazilazenje u nastupajucem stolecu.   Iskra koja pali motor novog
totalitarizma, koja obezbedjuje rast drzavne kontrole kod kuce i sirenje
njene moci u svetu, upravo je politika globalizma i nesputanog
intervencionizma, olicena u ratu protiv Srba u prole}ce 1999. U njemu je
novi "Zapad" razbio jedan od kamena-temeljaca starog Zapada: princip
vladavine zakona. U tom smislu rat protiv Srba prestaje da bude tek jedan
dodatak dugom spisku malih naroda koji su pretrpeli nepravdu u rukama
velikih i mocnih, vec prerasta u istinski znacajan, mozda cak jedan od
definisucih trenutaka XX veka. Krseci medjunarodne norme vladajuce elite
Zapada zabile su jos jedan klin u kovceg ustavnog poretka sopstvenih
zemalja. Termin medjunarodna zajednica sada je poistovecen sa SAD kao sto je
bratska zajednica bila poistovecena sa SSSR-om.   Od post-nacionalizma do
post-humanizma Globalni poredak, Pax Americana koji pociva na ideologiji
"demokratije, ljudskih prava i slobodnih trzista", neminovno iziskuje
stvaranje svetskog sistema gradjanskog prava, a samim time i svetskog,
nadnacionalnog sistema vlasti. Srbi su predstavljali test projekta, a njihov
poraz, neminovan pod bivsom vlascu, dao je podstrek njegovim zagovornicima.
Implikacije su dalekosezne. Suoceni smo sa globalnim problemom koji
predstavlja sintezu svih ostalih problema XX veka, a koji se moze definisati
kao kraj kulture. Hiljadama godina ljudi su ziveli u zajednicama u kojima su
medjusobne veze bile direktne i emotivne. Zajednice su se vremenom stapale u
drustva u kojima su odnosi bivali podvrgnuti "objektivnim" uzusima, ali je
covek, pojedinac, i dalje bio subjekat sopstvenog ponasanja, sopstvenog
delovanja motivisanog njegovim osecanjima i teznjama kao zivog, misleceg
bica. Medjutim, drugom polovinom XX veka naucno-tehnoloski razvoj Zapada
uvodi eru informatike gde covek od subjekta aktivnosti postaje njen puki
element: tzv. ljudski faktor. Ukljucen u mrezu odnosa koji stvaraju
sopstvenu "stvarnost", pojedinac mora da sledi sistemske okvire. Vecina
odnosa medju ljudima vise nije uslovljena ne-racionalnim impulsima kao sto
su osecanja, obicaji, vera, ljubav, mrznja, nada, strah, razlikovanje
izmedju dobra i zla, lepog i ruznog, istine i lazi. Duhovnost se zamenjuje
informativnim sadrzajem. Princip korisnog, utilitarnog, odnosi prevagu. Time
se nagovestava kraj zapadne kulture kao integrisanog sistema znanja,
verovanja i ponasanja.   Transformacija zapadnog drustva u Fukujaminu
post-istoriju znaci da kultura postaje izlisna kao mehanizam odrzavanja
drustvene dinamike i integracije. Materijalno bogatstvo, profesionalni uspeh
i fizicko zdravlje jedina su istinska dobra u zapadnom tehnosu. Emotivna
iskustva i licna misljenja su balast i luksuz koji zapadni profesionalac
sebi ne moze da dopusti u okviru formule vreme je zivot akumulisan u novcu.
Sve ostalo (pravda, cast, duznost, ljubav prema zemlji, narodu i porodici,
ljubav kao takva) puki su atavisticki otpaci pre-tehnoloskog, istorijskog
drustva. Pitanje svrhe ljudskog postojanja iskljucuje se a priori, jer je
sam koncept svrhe prevazidjen. Kultura je fosilizovana, puki produkt koji se
konzumira, a ne prozivljava.   Kraj istorije, u smislu pretvaranja ljudskog
drustva u sociotehnoloski sistem regulisan trzistem, iziskuje ne samo kraj
nacija kakve znamo (globalizam), vec i kraj coveka kakvog znamo
(post-humanizam). Pobornici tog razvoja - poput profesora sociologije i
filosofije na Univerzitetu drzave Merilend, dr Xona Hjuera - otvoreno isticu
da je intervencija NATO 1999. imala paradigmatski znacaj za citav svet, kao
sukob humane, iracionalne proslosti (Srbi) i post-humane, racionalne
buducnosti (Amerikanci): Amerikanci bombarduju, Srbi se postavljaju kao
ljudski stitovi po mostovima, i time olicavaju dva bitno razlicita sveta.
Visokoj tehnologiji neprevazidjene savrsenosti, tako logicnoj i racionalnoj,
suprodstavlja se potpuno odbacivanje logike i racionalnosti. Srbi znaju da
ne mogu da se odupru; trpe gubitke i podnose bol razaranja, jer im je misao
podvrgnuta srcu punom bola i gorcine.   Hjuer smatra da je bombardovanje
Srbije simbolizovalo dva arhitipa drustva: jedno je orijentisano ka
buducnosti, drugo ka proslosti. Amerikanci veruju u moc tehnologije i svega
sta ona nosi: razum, logiku, prakticnost, resavanje problema, veli on, dok
Srbi veruju u moc sudbine, snaznu i tako ljudsku, ali iracionalnu i osudjenu
na propast. Njegov zakljucak je istinski frapantan:   Amerikanci sada ulaze
u novu, bitno drukciju eru drustva i kulture, u eru kakvu svet do sada nije
video. To je post-humana era u kojoj ce svi aspekti drustvenog zivota biti
svedeni u predvidljive sablone i racionalizovani, sve nijanse medjuljudskih
odnosa pojednostavljene u rutinske procedure i prepustene placenim
profesionalcima poput advokata, psihologa i birokrata.... Ova post-humana
Amerika mnogo je svetlosnih godina udaljena od Srbije, koja je jos uvek
svojim delima i mislima u mracnom dobu koje nema blage veze sa modernim
vremenima.   Po Hjueru, "Amerikanci su prototip ljudi buducnosti, Srbi
atavisticki ostatak proslosti. Post-humana Amerika vladace novim vekom, jer
ce sva njena energija biti usmerena na sirenje informativne tehnologije i
popularne kulture, privredno-novcanu dominaciju i neprekidnu vojnu
hegemoniju sirom sveta." On zakljucuje da bi bilo pametno za Srbe da
spoznaju ovaj neumitni istorijski razvoj i da se priklone onome sta ce biti,
a ne onome sta je bilo ili je trebalo da bude.   Ovaj brutalno otvoreni
iskaz ukazuje zasto sve ono sta se Srbima desilo tokom protekle decenije - i
sta ce tek da im se desi u narednoj ako sada ne legnu na rudu - nije samo
njihov, niti samo regionalni, balkanski problem, a pogotovu nije samo
problem prevazilazenja tmurnog nasledja Miloseviceve vlasti Beogradu. Ta je
vlast, naravno, godinama bila garant svih srpskih poraza, nesposobna da
osmisli ma kakvu strategiju otpora. Zbog toga je savrseno odgovarala
Klintonovoj administraciji, sa kojom je bila u odnosu neraskidive simbioze.
Medjutim i sada, posle njenog sloma, suoceni smo sa istim, uistinu globalnim
problemom kto-kogo.   Otpor ili saradnja? Dok jos traje varljivi medeni
mesec posle beogradskog Oktobra, dok uzivamo predah posle decenijske
satanizacije, primamljivo je iskusenje da pomislimo kako ce nas pustiti da
ubuduce budemo jedan normalan mali evropski narod sa normalnom privredom,
obrazovanjem, zdravstvom itd. Ta je teznja na mestu, ali nema sanse. Parola
Milosevic je kriv za sve nije i nece biti prihvacena bez tzv. denacifikacije
koja znaci desrbizaciju. Za nase dobro izlecice nas od nase mitomanije i
kompleksa zrtve. Za nase dobro zabranice se deseteracka poezija i Magnum
Krimen Viktora Novaka, da o Njegosevom genocidnom Gorskom vijencu ne
govorimo. (Put utire Aleksandra Stiglmajer zabranjujuci Andrica u Bosni.) Za
nase dobro smanjice nam holesterol u ishrani, alkohol i duvan zameniti
prozakom i viagrom, Dzoging uciniti obaveznim, a ispred Manjeza podici
spomenik pok. G. Nebrigicu. Ovo ne kazem ja. Ovo nam porucuju sami tvorci
projekta i njihovi izvrsitelji, poput kojekakvih "strucnjaka" za Balkan koji
u povinovanju Srbije haskom diktatu vide kljucni test uspesnosti njihovog
projekta.   Posthumano tvrdo jezgro u Vasingtonu nece prihvatiti samo
polovicnu predaju. Njihov projekat je na Balkanu nasao svoj do sada
najotvoreniji izraz u kontra-realizmu, koji je srz postmodernizma.
Humanitarno bombardovanje, etnicko ciscenje, logori za silovanja, genocid -
puke su stilske vezbe u postmodernistickom poigravanju znacenjem reci.
Dzejmi Rubin i Dzejmi Sej sledili su svoje nalogodavce u dekonstrukciji
realnosti. Na Balkanu su otisli s onu stranu istine i stvarnosti - bas kao
sto njihovi akademski ispisnici skloni postmodernizmu i dekonstruktivizmu
zakoracise smelo iza svake estetike. Njihova "kultura" je kultura vestackog
sveta, kultura post-istorijske, post-humane, tehnoloske civilizacije Zapada
na pragu novog milenijuma. Oni su iza etike, iza savesti. U njihovom svetu
uzajamna zamenjivost subjekta i predikata - agresora i zrtve, etnickog
cistaca i ociscenog - ne samo sto uklanjnja tvorca vec na kraju i samog
subjekta. Ostaje samo subjektov potpis, u obliku kratera bombe.   Rec je o
kulturi coveka razdvojenog od prirode i okruzenog vestackom realnoscu koja
prodire u njega i ispunjava ga sobom. Ona zahteva odricanje od identiteta
zasnovanog na porodici, zadruzi ili plemenu, na svakoj samobitnosti koja
svoje postojanje duguje kolektivnim secanjima a ne merljivim dobitima. Ona
je bezrezervno suprodstavljena svemu sta mirise na evropsku, hriscansku
misao. Omirisala je na Balkanu krv, nekaznjeno je pocinila zlocin i smelo
grabi napred. Sada bi cak i da Milosevicev pad upise svom pohodu u zaslugu.
Njeni saucesnici, u mas-medijima i na akademskim katedrama, taj pohod
nazivaju hodocascem.   Novi, post-moderni globalni imperijalizam ipak ne
moze da traje vecito. On ne moze u nedogled da melje nacije i kulture, da
vecito gradi Mekdonalde i video-sopove na njihovim ruinama, da zauvek
bombarduje svakoga ko se drzne da kaze ne. Stoga zavrsimo sa trackom nade.
Svi pokusaji negacije ljudske prirode u krajnjoj liniji se oslanjaju na
silu, na prinudu. Njihova protivprirodnost nosi seme sopstvenog unistenja,
iako taj proces moze da potraje dugo. Koliko dugo? Znacemo, mozda, kada
Amerika zapadne u prvu ozbiljniju ekonomsku recesiju, ili kada novi Zapad
negde naleti na tvrdji orah nego sto su se Srbi pokazali u ovoj rundi. Kada
god to bilo, a pre ili kasnije to ce da se desi, srpski narod mora biti
spreman da odlucno pristupi izmeni nametnutih mu resenja tokom katastrofalne
poslednje decenije XX veka. Trku treba izdrzati a pritom ne izgubiti sebe.
Medjutim, dok se ne vratimo izvorima svog identiteta, nastavicemo da
umiremo, demografski, ekonomski i duhovno. Samo ako se vrati svojim korenima
srpski narod ce obezbediti svoj opstanak. Kroz vekove taj narod olicava ono
sta je Dobro, Lepo i Istinito, sebi samome i u evropskoj, hriscanskoj
civilizaciji uopste. Taj narod mora da dobije bitku za svoj fizicki i
duhovni opstanak. U toj bici misleci Srbi ne smeju da ostanu pasivni
posmatraci. Bez obzira na stranacka opredeljenja, na generacijske,
zavicajne, obrazovne i ma kakve druge razlike, oni treba da se angazuju
sada, kada smo napokon na izlasku iz dosadasnjeg sunovrata. Borba istinskih
ljudi za opstanak je prirodna i neizbezna, premda je ishod neizvestan, bas
kao sto svest svakog od nas o sopstsvenoj smrtnosti ne znaci da odustajemo
od zivota i od afirmacije dobrog u njemu. Srbi su u prvoj liniji te borbe,
hteli to ili ne.   Trebinje.Com se zahvaljuje gospodinu A. Dragićeviću iz
časopisa Dijaspora na pomoći 	
 	
	

"Srdja Trifkovic: Uslovi opstanka Srpskog identiteta u dijaspori" |
Ulaz/Kreiraj korisnički račun <user.php> | 2 komentar(a)	
Top of Form 1     <<...>>     <<...>>   <<...>>  <<...>>  Bottom of Form 1
Bottom of Form 1	
Svi komentari su vlasnistvo autora. Nismo odgovorni za njihov sadrzaj.	

Re: Srdja Trifkovic: Uslovi opstanka Srpskog identiteta u dijaspori
(Rezultat: 0) od Anonimus u 16. 05. 2001.	
Slazem se sa misljenjem o novom poretku i novim ljutskim ideologijama, ali
ne vidim zapadne vrijednosti toliko lose naotiv cak sta vise nase ideologije
su takoreci staromodne uporecivajuci sa zapadnim standardima. Dalibi mi
trebali da vidimo buducnost srba i srbije kao drustvo koje je jako
povezanost sa porodicnom, drzavno i nacionalnin emocijama kod gracana gdje
svako ko nije srbin nece i nemoze da se osjeca kao sto bi srbin u toj i
takvij drzavi (znaci gracanin druge klase) iako vjerujem da bi ta drzava
pravno tretirala sve gracane na isti nacin ali ti ljidi se nece osjecati
isto i ravnopravno. Najbolji primjer je osjecanje samih Srba po inostranstvu
jes se one ne osjecaju dio te kulture i njihve vrijednosti nisu iste kao
zapadnoevropskih gracana. Nevidim razlog zasto kalja Tita i njegov sistem
kad smo u taj period bili naj najpredniji i naj postovanij ne samo od strane
zapade nego od vecine ostalih drustvenih sistema, jest da je imao svoje
ideloske rupe ale vidi sto velioko srksto napravi od Srba, kolace, silecije
i nakraju zbog cega???? Srpstvo koje jse sada pojavljue i za kojim ovaj gore
zudi je ustvari nastavak prirodnog istoriskog ciklusa koje je su ne samo
Srbi nego vecina balkanskih naroda izostal zbog kasnog zasnijevanja samoga
drustav na drzavnom nivou ali zbog nacina na koji se to srpstvo primilo od i
vidjelo u ocima stanovnista nos dosta jace znacenje nego kod Hrvata,
Slovenaca, Muslimana, jer srpstvao se siriol najace i najvise zajedno sa
hriscanctvom. Kasnije i monarhiskoh hriscanstva u kojem je uzivalo vecina
evrope, osim Grcke i Bugarske ce je to izlijeceni mada dosta i prekriveno na
ocigled zapada, a smo zbog toga sto smo bili dugo pod okupacijom velesila i
spodupirali se njenim uticajima odakle so i dobilli odbojnost za promjene u
drustvu pod primjerom drugih drustva jer ih uglavnom vidim kao namecanje
tucih zakona i vrijednosti ume to da uzmemo ono sto nam godi od tih zakona i
vrijednost dabismo unaprijedili nase drusto na taj nivo koji namna kao
gracanima/gracanu a ne drzavi najvise odgovara, kao na primer Grcak,
Italija, Kipar, Spanija, od njih je vrijednos familije i nacije jak ali ne
kao kod USD pa zato njihova ekonomije nisu toliko jake jer su ludi nasli
neki balans izmecu zivti na materijalnim ili religioznim osnovama. Ako Srbi
i Srbija zeli da uce u zapadne vode ond mora bare da omeksa tan nacionalizam
i njihove emocionalne vrijednost jer takvi nece nikad moci uci EU ili
dobiajti ekonomske ili politicke podrske od zapada. Svjet je sve manji i
manj ,a sama populacija na planet pa cak i nacija (sa modernim
vrijednostima) sve je vise i vise,veca i veca. Vrijeme je da se uzmu nove
ideologije nemozese protiv citavog svjeta tosmo i sami vidjeli.	


[ Nije moguće komentarisati vijest ako niste registrovani član. Molimo Vas
da se registrujete <user.php> ]


Re: Srdja Trifkovic: Uslovi opstanka Srpskog identiteta u dijaspori
(Rezultat: 0) od Anonimus u 22. 05. 2001.	
Postovani Trebinjecom-ovci,   nisam se odavno javljao, i nekako sam mislio
da se i ne trebam javljati, jer koji je to Srbin, poslije svega sto smo
uradili i naplatili, koji to Srbin ima nesto golemo pametno da kaze. I evo
jednog tako pametnog govora, evo jedne trezvene, naucne ali i analize iz
duse, evo jednog razmisljanja koje treba svakako procitati vise puta i
zamisliti se nad svim onim sto je receno u Srdja Trifkovica: Uslovima
opstanka Srpskog identiteta u dijaspori. (iako naslov nije adekvatan, nista
ne mijenja u biti) Ja, zaista, godinama vec nisam procitao ovako
intelektualno srpsko promisljanje, pa iako ima finesa gdje se ne bih slozio
sa autorom, njegov globalan uvid je potpuno u skladu i sa mojim osjecanjima
i dubokim visegodisnjim promisljanjima.  Ova Trifkoviceva interdisciplinarna
analiza globalnih svjetskih tokova, i interakcije sa Srpskim plemenom, mogla
bi da nas navede barem na jedno razmisljanje, koje nudim za tren nakon prvog
citanja, a to je razmisljanje na temu, koliko mora imati znanja i
informacija o svijetu jedan covjek koji ima ambiciju da se stavi na celo
svoga plemena. I ono drugo, kolika su bila ta znanja nasih vodja,
Milosevica, Kilibarde, Seselja, Draskovica, Martica, Babica, Plavsicke... da
spomenem samo neke. Prisjetimo se samo odluka ili "platformskih" rijeci tih
ljudi, prisjetimo se samo koliko je bilo njihovih odluka koje su bile
uperene direktno protiv njihovog plemena, pogresnih odluka za vrijeme u
kojim su nastajale, iako te odluke bivale su uvijek u najboljim namjerama, u
najboljim namjerama nestrucnjaka za posao u koji su se zestoko uvezali. Ali?
Citavo jedno stoljece, ili barem zadnjih desetina godina, srpsko pleme nema
izgradjenu svoju strategiju koja je na bilo koji nacin usaglasena i sire
prihvacena, (od ljudi iz nauke, javnog zivota, Crkve, drzavnog politickog
vrha, naroda i svijeta). Ova Trifkoviceva analiza u potpunosti dokazuje to,
i od nje bi se moglo poci u nekom buducem organizovanom trazenju SRPSKE
STRATEGIJE.  Ovaj komentar pisan je spontano i neposredno po citanju
Trifkovicevog rukopisa, pa se izvinjavam zbog raznih gresaka koje }e se
eventualno uociti.   Danilo Maric Los Angeles, 21 maja 2001.	


[ Nije moguće komentarisati vijest ako niste registrovani član. Molimo Vas
da se registrujete <user.php> ]


To Unsubscribe:  Send e-mail to LISTSERV@LISTSERV.ACSU.BUFFALO.EDU
   In your message, type in the command:  SIGNOFF TWATCH-L

Questions/Comments: Send e-mail to TWATCH-L-REQUEST@LISTSERV.ACSU.BUFFALO.EDU


_______________________________________________
Nettime-bold mailing list
Nettime-bold@nettime.org
http://www.nettime.org/cgi-bin/mailman/listinfo/nettime-bold